کاهش بار ساکن در مواد منفجره HMXو PETN با استفاده از پارافین و افزودنی های رسانا

مواد منفجره پودری نارسانا ازجمله HMX و PETN می توانند در انواع فرایندهای مرتبط در اثر اصطکاک بین ذرات پودری و سطوح دستگاه ها دارای بار ساکن شوند و در اثر تجمع بار ساکن دچار تخلیه آن و در نهایت منجر به حوادث ناخواسته گردند. یکی از روش های کاهش بار ساکن استفاده از افزودنی های رسانا است. در این تحقیق از افزودنی پارافین/ مایع یونی و پارافین/ لسیتین با روش دوغابی و مخلوط فیزیکی مرطوب استفاده شد. ابتدا نمونه مورد آزمایش مقاومت حجمی قرار گرفتند و  نمونه های دارای مقاومت حجمی مناسب، جهت بررسی و اندازه گیری میزان تولید و تجمع بار ساکن، تحت ریزش از چیدمان سطح شیب دار قرار گرفتند. برای بررسی کیفیت مخلوط نمونه ها از  FE-SEM و EDS استفاده گردید و برای بررسی پایداری نمونه ها از آزمون پایداری حرارتی خلاء استفاده شد. در این ارزیابی، کاهش بار ساکن در نمونه HMX و PETN با 6% پارافین و 3% لسیتین به ترتیب 67/56% و 66% و بهبود پایداری حرارتی 25/15% و 36/15% را در پی داشت. با افزودن مایع یونی به مخلوط پارافین و ماده منفجره HMX و PETN، میزان کاهش تولید و تجمع بار ساکن بسیار قابل توجه و به ترتیب در حدود 67/106% و 100% بود.