بررسی تاثیر خصوصیات پشم سنگ در جذب نیکل (II) از محلول های آبی تعیین میزان جذب نیکل (II) از محلول های آبی با استفاده از پسماند پشم سنگ

افزایش غلظت فلزات سنگین سمی در محیط زیست، مخاطراتی را برای سلامتی انسان و موجودات زنده به دنبال داشته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر خصوصیات پشم سنگ در جذب نیکل (II) از محلول های آبی با استفاده از پسماند پشم سنگ می باشد.

ابتدا برخی خصوصیات پسماند پشم سنگ مانند pH، هدایت الکتریکی، pHZPC، ترکیب شیمیایی با استفاده از آنالیز های پراش اشعه ایکس و فلویورسانس اشعه ایکس و همچنین ساختار و ریخت شناسی جاذب ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) تعیین شد. آزمایشات جذب به صورت ناپیوسته با استفاده از محلول های آزمایشگاهی حاوی نیکل انجام گرفت و شرایط بهینه جذب در اثر فاکتورهای مختلف pH، غلظت اولیه یون های فلزی، زمان تماس و مقدار جاذب بر میزان جذب در سطوح مختلف مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین به منظور رسم نمودارهای هم دما از ایزوترم های لانگمویر و فروندلیچ استفاده شد.

بیش ترین میزان جذب با اختلاف معنی داری در 5=pH و کم ترین مقدار آن در 3=pH مشاهده شد. میزان جذب در غلظت 5 میلی گرم در لیتر محلول با اختلاف معنی داری بیشتر از سایر غلظت ها بود و کم ترین میزان در غلظت 100 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. کم ترین میزان جذب نیکل با اختلاف معنی داری در زمان 5 دقیقه و بیش ترین کارایی جذب در زمان 90 دقیقه مشاهده شد. درصد جذب پسماند پشم سنگ در 10 گرم در لیتر با اختلاف معنی داری بیشتر از دیگر مقادیر جاذب و کم ترین درصد جذب جاذب در 1 گرم در لیتر مشاهده شد. برازش هم دماهای جذب سطحی نشان داد که جذب نیکل توسط پسماند پشم سنگ با مدل فروندلیچ مطابقت داشت.

پسماند پشم سنگ می تواند قابلیت حذف نیکل از پساب های صنعتی را داشته باشد.