مسئولیت پذیری اجتماعی راهی برای اثربخشی مدارس

پژوهش حاضر به‌صورت توصیفی و با تکیه‌بر روش همبستگی به بررسی رابطه‌ی بین مسئولیت‌پذیری اجتماعی با اثربخشی مدارس پرداخته است. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل مدارس خاص(تیزهوشان، استعداد درخشان) شهرستان سنندج بوده به تعداد 241 بوده است. با توجه به محدودیت‌های ناشی از دسترسی به‌کل جامعه‌ی آماری محققان به نمونه‌گیری از کل جامعه مبادرت ورزیده‌اند. نمونه‌ی آماری با استفاده از جدول مورگان 132 نفر انتخاب‌شده که به‌صورت تصادفی ساده به ابزارهای پژوهش پاسخ داده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها دو عدد پرسشنامه‌ی استاندارد بوده است. برای مسئولیت‌پذیری اجتماعی از پرسشنامه‌ی کارول (1991) و جهت گردآوری داده‌های اثربخشی نیز از پرسشنامه‌ی هوی و میسکل(1991) بهره گرفته شد. روایی و پایایی این پرسشنامه‌ها در تحقیقات قبلی تایید شده بود و در پژوهش حاضر نیز روایی به‌وسیله‌ی نظر پژوهشگران و پایایی نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه‌ی مسئولیت‌پذیری 0.81 و برای پرسشنامه‌ی اثربخشی 0.78 به‌دست‌آمده است. برای تحلیل داده‌ها و همچنین گزارش وضعیت داده‌ها از آزمون‌های تحلیل عاملی تاییدی، آزمون‌های تی، فریدمن و معادلات ساختاری استفاده‌شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری با اثربخشی مدارس دارد و در این راستا می‌توان ادعا کرد هرچه معلمان و کادر اجرایی مدارس مسئولیت‌پذیرتر باشند به همان میزان اثربخشی بیش‌تری در مدارس به دست خواهد آمد. در رابطه با وضعیت ابعاد مسئولیت‌پذیری نیز ارزش و اهمیت این ابعاد در دیدگاه معلمان به تربیت شامل ابعاد اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی و قانونی می‌باشد.