استفاده از ظرفیت های محیط های بهداشتی درمانی در سلامت معنوی اسلامی

نبود اطلاعات دانشی، ضعف بینش صحیح معنوی و عدم به کارگیری رفتاری گزاره های معنوی به دلیل جامع نبودن ساختار نظام مراکز بهداشتی درمانی در داخل کشور از مهم ترین مسئله های حوزه سلامت است؛ حال آنکه در ادیان و ملل دیگر و در کشورهای بسیاری به این نیاز و نحوه پاسخگویی به آن در نظام سلامت توجه شده است. با توجه به ظرفیت های موجود معنوی در جهان اسلام و از جمله جهان تشیع می توان از ظرفیت های موجود در فرهیختگان و اندیشمندان میان رشته ای در ایجاد، حفظ و توسعه گزاره های معنوی که تولید شده یا می شود، در مراکز بهداشتی درمانی استفاده کرد.

توصیفی تحلیلی با مطالعات میان رشته ای قرآن، روایات و علوم پزشکی است.

نشان می دهد که در اغلب ادیان و ملل دیگر با استفاده از رویکردها، راهبردها و مهارت های سلامت و مراقبت معنوی در نظام ساختاری بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، بسته خدمات و پروتکل هایی شکل گرفته و ارایه خدمت می شود.

نشان می دهد که با استفاده از سلامت معنوی اسلامی همانند بسیاری از ادیان و ملل در گذشته و حال با رویکردی ساختارمند که در تمام اجزای سلامت ورود داشته باشد، می توان به تمام ابعاد انسان در تمامی سطوح پیشگیری توجه داشت؛ راهبردهایی که جامعیت بیشتری در ارایه خدمات بهداشتی درمانی از خانه بهداشت در روستا گرفته تا سطوح ستادی در دانشگاه های علوم پزشکی و وزارت متبوع و در سطحی فراتر در تمامی دستگاه هایی که در حوزه سلامت دارند.