بررسی تاثیر پوشش بذر با ترکیبات عناصرکم‏ مصرف، محرک‏ها و تنظیم ‏کننده ‏های رشد بر سبزشدن و مراحل اولیه رشد چغندرقند

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر روکش بذر با ترکیبات عناصرکم‏مصرف، محرک‏ها و تنظیم‏کننده‏های رشد بر سبزشدن،‏ استقرار بوته و مراحل اولیه رشد چغندرقند در سال 1397 در دانشگاه محقق اردبیلی تحت شرایط گلخانه‏‏‏ انجام‏ شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل شستشوی بذر (شستشو و عدم شستشو)، رقم (شکوفا و پارس) و ترکیبات مختلف عناصرکم‏مصرف، محرک‏های رشد و هورمون‏ها که شامل 5 تیمار به همراه یک تیمار شاهد (بدون روکش) بودند. مقایسه میانگین داده‏های حاصل از آزمایش مشخص کرد در بین بذر هیبریدهای منوژرم چغندرقند، هیبرید پارس از نظر درصد استقرار نسبت به شکوفا برتر بود. نتایج این تحقیق نشان داد که روکش‏دار کردن بذر بعد از شستشوی آن موجب افزایش کارایی تیمارهای روکش‏دارکردن بذر چغندرقند شد. در بین تیمارهای مختلف روکش بذر تیمارهای 1 ([روی+منگنز+بور به ترتیب 9، 5/16 و 5/8 گرم در کیلوگرم بذر + اسید جیبرلیک+ اتیلن+ اسید سالسیک به ترتیب 2/1، 2 و 35/0 میلی‏لیتر در کیلوگرم بذر]) و تیمار 2 ([روی+منگنز+بور به ترتیب 9، 5/16 و 5/8 گرم در کیلوگرم بذر + اسید آمینه + هیومیک اسید + عصاره جلبک به ترتیب 8، 12 و 12 گرم در کیلوگرم بذر]) بیشترین تاثیر را در تسریع سبزشدن و بهبود رشد گیاهچه داشت و در این تیمارها حداکثر شاخص کلروفیل و عملکرد کوانتومی فتوسیستمII مشاهده گردید.