کارکرد نحو روایی داستان کوتاه «کرامه زوجتی» عبدالقدوس (بر اساس الگوی ساختار روایی تودورف)

تودورف با نظریه نحو روایتی خود که جنبه‏ای از جوانب سه گانه معنایی و کلامی و نحوی بود، سازوکار نو و مستقلی برای هر اثر ادبی خصوصا در زمینه داستان تعریف نمود و آن را در دو بخش اسطوره ای و ایدیولوژیک قرارداد. این الگو می توان بسیاری از تعارضات و اندیشه های نادرست حاکم بر جوامع بشر را کشف نموده و راه حل مناسبی برای آن ها ارایه داد. این مقاله سعی دارد تا بر اساس نظریه تودورف، به بررسی ساختارهای روایتی داستان کوتاه و ایدیولوژیک (کرامه زوجتی) عبدالقدوس بپردازد و ضمن نشان دادن توانایی این نظریه در بررسی ساخت های عمقی داستان در کنار ساخت های سطحی آن، به این پرسش پاسخ دهد که ایدیولوژی حاکم بر این داستان چیست و از چه طریقی به مخاطب انتقال یافته است؟ پس از بررسی لایه‏ های روساختی و معنایی مشخص شد ایدیولوژی حاکم بر داستان معطوف به قربانی شدن زنان در روابطی است که مردان خیانت می‏کنند که عبدالقدوس آن را با افعال، اسماء و صفات به نمایش می‏گذارد. و با استفاده از کنش‏ها و شخصیت‏ها، تصویری عینی به مخاطب ارایه می‏دهد.