تا لحظه مرگ باید زندگی کنیم

کدام موضع اخلاقی در شرایط آشفته امروز، یعنی: بحران سلامت، گرمایش زمین، منازعات اقتصادی و...، مناسب است؟ نکته اول این است که هر متخصصی که با وظیفه خاصی که توسط صاحبان قدرت به او تحمیل شده است، سروکله می زند، به طور خوشایندی از بستر گسترده اجتماعی فعالیت خود غفلت می ورزد. دوم این است که روشنفکران به اصطلاح رادیکال، کسانیکه نظم موجود را از یک موضع اخلاقی بالاتر نقد می کنند، به خوبی آگاهند که نقدهایشان هیچ آثار عملی ندارد. پس، بعد از خلاصی از توهمات یک موضع انتقادی کاذب، ما چگونه باید زندگی کنیم؟ نه فقط با پذیرش واقعیت مان؛ افسون شدن با پایان تمدن مان، ما را تماشاگرانی قرار خواهد داد که به طور ناخوشی از فروپاشی حالت عادی لذت می برد. یک راه برون رفت از این بن بست در خطی از آهنگ یک گروه راک آلمانی اشاره شده است: «ما باید تا زمان مرگ زندگی گنیم». ما باید علیه همه گیری و دیگر بحران ها بجنگیم نه با عقب کشیدن از زندگی؛ بلکه به یافتن راهی به سوی زندگی با تمام قوت. آیا امروز چیزی زنده تر از این وجود دارد که میلیون ها مراقب سلامت، با آگاهی کامل، زندگی خود را هر روزه به خطر می اندازند؟ بسیاری از آنها مرده اند؛ اما آنها به محض مرگ زنده شده اند.