قدردانی از دیگران

اینکه انسان ارزشی منحصربفرد (جایگزین ناپذیر) دارد و نیز باید با او همان گونه رفتار شود، به طور گسترده مورد تصدیق است. بسیاری از نظریه پردازان به این دلیل جذب کانت گرایی شده است که تصور می کنند تنها از این طریق است که این بصیرت به دست می آید. یکی از اهداف این مقاله، اثبات نادرستی این تصور است و بیان اینکه کانت گرایی نمی تواند نه یک توجیه عقلانی مستقل و نه حتی یک تبیین روشن کامل از جایگزین ناپذیری داشته باشد. هدف دیگر، طراحی یک دیدگاه جامع ارسطویی است که ساختار نظری مناسبی برای تمسک به این ارزش انسانی ارایه می کند. این نقد از کانت گرایی به نظریات معاصر با گرایش کانتی، نظیر نظریه کریستین کرسگارد، استفن داروال و جان رالز، نیز وارد است. مشکل مرکزی این نظریه ها این است که آنها تلاش می کنند اخلاق را تنها بر احترام بنا نهند؛ ولی این عشق، و نه احترام، است که جایگزین ناپذیری را به منصه ظهور در می آورد. این مقاله با شرح مختصری از نظریه فضیلت نظری پایان می یابد که، به تبع آکوییناس، عشق (محبت) را به عنوان فضیلت اصلی که سایر فضایل را می پالاید تا به یک حساسیت موثر عملی و مستمر نسبت به ارزش جایگزین ناپذیر ابناء بشر مطمین شود.