تحلیل علی عوامل موثر بر رکود دامداری سنتی در جوامع محلی (مورد مطالعه: مراتع قشلاقی ندوشن یزد)

ارزش اقتصادی و اجتماعی مراتع از جنبه های مختلف و مدیریت مراتع در روستاها یکی از عوامل تداوم و بقای حرفه دامداری سنتی است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و زیست محیطی موثر بر فعالیت های دامداران در جوامع روستایی ندوشن شهرستان اشکذر استان یزد انجام شده است. این مطالعه به روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، دامداران روستاهای واقع در سامان های عرفی مراتع ندوشن بودند. نتایج نشان داد که گویه مهاجرت روستاییان به شهر و خروج نیروی کار از روستا به عنوان اولین عامل تاثیرگذار با میانگین (87/7) و گویه گرایش نیروی کار جوان به مشاغل غیرکشاورزی به عنوان دومین عامل تاثیرگذار با میانگین (39/6)، در عامل اقتصادی نیز گویه بهره وری کمتر دامداری سنتی در مقایسه با سایر فعالیت های اقتصادی به ویژه در بخش های غیر کشاورزی به عنوان اولین عامل تاثیرگذار با میانگین (48/9) و گویه بالا بودن دستمزد چوپان و اجاره بهای مرتع به عنوان دومین عامل تاثیرگذار با میانگین (35/9) بود. در عامل مدیریتی گویه کمبود علوفه ناشی از چرای بیش از ظرفیت چرا  به عنوان اولین عامل تاثیرگذار با میانگین (02/9) و گویه بی توجهی به بیمه روستاییان به عنوان دومین عامل تاثیرگذار با میانگین (43/8) و در عامل زیست محیطی گویه خشکسالی و کمبود علوفه به عنوان اولین عامل تاثیرگذار با میانگین (19/5) و گویه کمبود علوفه ناشی از تغییرات اقلیمی (سرمازدگی، گرمازدگی، آفات و امراض) به عنوان دومین عامل تاثیرگذار با میانگین (92/3) بود.