نقش بیوتکنولوژی در افزایش بهره وری آبزیان

با توجه به رشد جمعیت، تقاضا برای مصرف آبزیان در سراسر جهان افزایش می یابد و بعید به نظر می رسد که این افزایش تقاضا بتواند با افزایش برداشت آبزیان از اقیانوس ها و دریاها هماهنگ شود، چرا که برداشت و بهره وری در بسیاری از اقیانوس ها و مناطق صیادی آب های شیرین محدود شده است. بنابراین آبزی پروری آخرین امید برای فراهم نمودن آبزیان کافی در سراسر جهان می باشد که خود با محدودیت های زمین و آب کافی همراه است. ویژگی های خاص آبزیان نظیر قابلیت تحمل سطوح مختلف پلوییدی، لقاح خارجی، دوره رشد نسبتا کوتاه و حجم بالای گامت های استحصالی منجر به توسعه تکنولوژی های جدید در آبزی پروری گردیده است. بیوتکنولوژی می تواند نقش اساسی را در بهبود بازده آبزی پروری داشته باشد. استفاده از بیوتکنولوژی در سیستم های مختلف تولید بدون تاثیرات منفی نبوده ولی با این حال، خدمات و آثار مثبت آن بیش از نگرانی های مرتبط با آن است چرا که تکنیک ها دایما به منظور کاهش تاثیرات منفی آن در حال توسعه هستند. بنابراین برای دستیابی به امنیت غذایی در سطح جهان بکارگیری روش های بیوتکنولوژیکی لازم است.