ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل و مهارت های بنیادی در دختران و پسران 3 تا 6 ساله شهر تهران

 دوران کودکی مهم ترین دوره رشد حرکتی به حساب می آید. رشد حرکتی بر عملکرد حرکتی و توانایی های فردی اثر می گذارد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل و مهارت های بنیادی در دختران و پسران 3 تا 6 ساله شهر تهران است.

مواد و روش ها: 

پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و میدانی است. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. در این پژوهش 774 کودک (3 تا 6 ساله) در دو گروه پسر با میانگین وزنی (23/4 ± 90/18 کیلوگرم) و دختر با میانگین وزنی (94/3 ± 03/18 کیلوگرم) از مهدکودک های شهر تهران به صورت تصادفی - خوشه ای انتخاب شدند که این حجم نمونه بیش از تعداد نمونه بر اساس جدول مورگان است. شاخص های آنتروپومتریکی (قد، طول دست، طول پا و طول قد نشسته) و مهارت های بنیادی (پرش، گرفتن توپ و پرتاب توپ) و تعادل در این پژوهش اندازه گیری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با مهارت های بنیادی و آزمون یومن ویتنی برای بررسی اختلاف مهارت های بنیادی بین پسران و دختران استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد بین عوامل آنتروپومتریکی با مهارت های بنیادی و تعادل در دو گروه دختر و پسر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین تعادل با طول پا (21/0-r = ، 02/0P =) و طول قد نشسته (22/0- r =، 02/ 0P =) در دختران 5 ساله رابطه منفی و معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: 

محدودیت های حرکتی در دوران پیش دبستانی باعث شده است تعادل و برخی از مهارت های بنیادی هماهنگ با رشد جسمانی افزایش نیابد. پیشنهاد می شود والدین و مهدکودک ها با ایجاد فرصت های حرکتی متنوع برای رشد حرکتی کودکان تلاش کنند.