بررسی اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر رفتارهای پرخطر (رفتار جنسی، خشونت) دانش آموزان

 رفتارهای پرخطر یکی از مهم ترین مشکلات تهدیدکننده برای سلامت جسمانی، روان شناختی و اجتماعی فرد و جامعه به شمار می رود؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر رفتارهای پرخطر (رفتار جنسی، خشونت) دانش آموزان بود.

مواد و روش ها:

 این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه مطالعه شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر بیرجند در سال تحصیلی 1398-99 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند و به پرسش نامه رفتارهای پرخطر زاده محمدی و همکاران پاسخ دادند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات روان درمانی انگیزشی شرکت کردند، اما افراد گروه گواه در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معنی داری 05/0 = α استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد اثر روان درمانی انگیزشی بر کاهش رفتارهای پرخطر (رفتار جنسی، خشونت) دانش آموزان معنادار بود (01/0 > P). درنتیجه بین نمره های عامل (پیش آزمون و پس آزمون) در میزان کاهش رفتار جنسی و خشونت دانش آموزان تفاوت معناداری مشاهده شد (01/0 > P).

نتیجه گیری: 

بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت که استفاده از روان درمانی انگیزشی بر کاهش رفتارهای پرخطر (رفتار جنسی، خشونت) دانش آموزان تاثیر دارد.