جایابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازور با در نظر گرفتن عمق رویت ناپذیری

واحدهای اندازه گیری فازور (PMU) نقش مهمی در بهره برداری مطمین از سیستم های قدرت ایفا می کنند. به دلیل هزینه بالای PMUها و نیز فراهم نبودن زیرساخت های ارتباطی مناسب جهت انتقال اطلاعات اندازه گیری شده، مسئله جایابی بهینه PMUها برای رویت پذیری ناقص مطرح شد. در این مقاله، به منظور جایابی بهینه PMU با در نظر گرفتن تعداد محدود آنها، روش جدیدی ارایه گردید تا بتوان به بالاترین درجه از دقت در تخمین حالت رسید. روش پیشنهادی همزمان با حداکثر کردن تعداد شین های رویت پذیر، درجه عمق رویت ناپذیری در شبکه را نیز حداقل می نماید. بدین منظور، ابتدا فرمول بندی جامعی جهت مدل کردن مسئله جایابی بهینه PMU برای رسیدن به حداقل عمق پیشنهاد شد و برای مطالعه تاثیر در نظر گرفتن عمق مشاهده ناپذیری، سه سناریو مختلف طراحی شد. به منظور شبیه سازی، از سیستم های تست 14، 24، 30، 39 و 57 شینه EEE استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان دهنده عملکرد مناسب فرمول بندی پیشنهادی است به عنوان نمونه در یک سیستم تست 39 شینه با حداکثر رویت پذیری 27 که دارای بیشترین درجه عمق 7 می باشد، می توان با استفاده از روش پیشنهادی و تغییر مکان نصب PMUها، به حداکثر رویت پذیری 26 و بیشترین درجه عمق 4 رسید.