تبیین نقش ظرفیت نهادی در رقابت پذیری شهرهای میانی ایران (مورد مطالعه: شهرهای سنندج و زنجان)

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش ظرفیت نهادی در رقابت ‏پذیری شهرهای میانی زنجان و سنندج به‏ نگارش درآمده تا، علاوه بر ارزیابی وضعیت این شهرها به ‏لحاظ ظرفیت نهادی در رقابت ‏پذیری شهری، میزان اثرگذاری ظرفیت نهادی بر رقابت ‏پذیری آن‏ها را تعیین کند. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی‏- ‏تحلیلی است. روش جمع‏ آوری داده ‏ها به ‏صورت میدانی با استفاده از تکنیک پرسش‏نامه بوده است؛ بدین ‏ترتیب، داده ‏های تحقیق از دو گروه جامعه آماری یعنی نهادها(مسئولان) و مراجعه‏ کنندگان(مردم) جمع ‏آوری و برای تحلیل داده ‏ها از نرم ‏افزارهایSPSSوLisrelاستفاده شده است. روش نمونه‏ گیری نهادها غیرتصادفی وهدفمند ومردم به ‏صورت تصادفی بوده است. براساس نتایج پژوهش، وضعیت ظرفیت نهادی در رقابت‏ پذیری شهرهای زنجان وسنندج، براساس نظر هردو گروه، وضعیت قابل قبولی نیست؛ به‏ گونه ‏ای که، ازنظر مسئولان، شهرزنجان با ارزش عددی87/2 و سنندج با 91/2 و از نظر مردم زنجان با ارزش02/3 و سنندج با 82/2 از لحاظ ظرفیت نهادی در سطح کلی دروضعیت نامناسبی قرار گرفته ‏اند؛ در این میان، در هر دوشهر، شاخص «سرمایه انسانی» بیشترین ارزش را به‏ خود اختصاص داده و مولفه«توانایی نهادی» نیز در شهرهای زنجان(02/3) و سنندج(08/3) به‏ عنوان موثرترین مولفه ظرفیت ‏نهادی در رقابت ‏پذیری‏ شهری تعیین شده است. درنهایت، ارزیابی میزان تاثیرگذاری متغیر مستقل بر متغیروابسته درمدل معادلات ساختاری، علاوه بر تایید معناداری رابطه دو متغیر، تاثیر ظرفیت ‏نهادی بر رقابت ‏پذیری شهری را درسطحی بالا با ارزش عددی98/11 پذیرفته که این امر نشان‏دهنده تاثیر «بسیار بالای ظرفیت نهادی بر رقابت ‏پذیری شهری» است. بنابراین، برمبنای نتایج پژوهش‏ حاضر، تاثیر بسیار بالای ظرفیت‏ سازی در امورشهری به ‏طور عام و رقابت‏ پذیری ‏شهری به‏طور خاص نمایان می‏شود.