واکاوی و پایش سیاست های اجتماعی- فضایی در پهنه ی جغرافیایی شهر (موردپژوهی: شهر گرگان)

سیاست‏های اجتماعی- فضایی زنجیره‏ای از تصمیم‏های اختیارشده توسط مراجع عمومی در هر یک از سطوح ملی، منطقه ‏ای، فراشهری، و شهری هستند که بر نحوه زیست انسان‏ها در شهرها، مشکل‏های شهرها، و کیفیت زندگی در آن‏ها اثر می‏گذارند. در سیاست‏گذاری شهری ممکن است لابی‏های سیاسی، رسانه ها، و گروه های فشار خارج از سازوکار رسمی سیاست‏گذاری نیز قادر شوند ترجیح‏های خود را بدون پیمودن یک فرایند تصمیم‏ گیری در سیاست‏ها وارد کنند. بنابراین، تحقیق حاضر به واکاوی و واپایش سیاست‏های اجتماعی و نابرابری فضایی در شهر گرگان می‏پردازد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی-کتابخانه ‏ای است. از تکنیک‏های کمی- ریاضی تصمیم‏ گیری چندمعیاره وازپاس، دابلیو ‏اس ‏آ، کوپراس و برای وزندهی از آنتروپی شانون استفاده شد. همچنین،برای نتیجه‏ گیری بهتر از تکنیک تلفیقی کاندرست استفاده شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می‏دهد شاخص‏های خدمات شهری در نواحی هشتگانه گرگان به صورت متوازن توزیع نشده و تفاوت چشم‏گیری بین نواحی شهر گرگان از نظر برخورداری از شاخص‏های عدالت فضایی ملاحظه می‏شود. یافته های تکنیک تلفیقی کاندرست بیانگر آن است که نواحی 4 و 1 به ‏ترتیب در بالاترین و پایین‏ترین سطح شاخص‏های رفاه اجتماعی قرار گرفته‏ اند. اولویت‏ بندی نواحی از لحاظ برخورداری از شاخص‏های خدمات شهری نشان می‏دهد که نواحی 4، 3، و 6 به ‏عنوان نواحی برخوردار، نواحی 7 و 8 به ‏عنوان نواحی نیمه ‏برخوردار، و نواحی 2، 5، و 1 به‏عنوان نواحی محروم از خدمات زیرساخت‏ شهری قرار دارند. با توجه به یافته های این تحقیق، مدیران و مسئولان شهری،به‏ویژه سیاست‏گذاران و مشاوران توسعه برنامه ‏ریزی استراتژیک و راهبردی- عملیاتی شهرداری گرگان، می‏توانند با تغییر سیاست و اصلاح بودجه‏ بندی فضایی و تدوین برنامه‏‏ های اجرایی سالانه، نابرابری‏های فضایی را کاهش دهند و در نتیجه محیط شهری پایدارتری را در محور‏های مختلف برای شهروندان تضمین کنند.