بررسی رابطه نقص ادراک بینایی با اختلال خواندن در دانش آموزان پایه اول و دوم ابتدایی شهر کرمان

ادراک بینایی به معنای تعبیر و تفسیر محرک های حسی دریافت شده توسط سیستم بینایی است و یکی از فرایند های اساسی مغز است که نقش بسیار مهمی در کسب توانایی خواندن ایفا می کند. به منظور پژوهش در خصوص رابطه ی بین اختلال خواندن و نقص در ادراک بینایی دانش آموزان، 120 آزمودنی از بین پایه های اول و دوم ابتدایی در هر دو جنس دختر و پسر به روش خوشه ای انتخاب شد. جهت انتخاب این گروه از چک لیست اختلال خواندن که در اختیار معلم قرار داده شده و سیاهه ی غیر رسمی خواندن که توسط پژوهشگر اجرا شد، استفاده گردید. پس از اجرای آزمون هوش به منظور اطمینان از هوش طبیعی دانش آموزان ، آزمون رشد ادراک بینایی فراستیگ اجرا گردید. این آزمون دارای 5 خرده آزمون است که مهارت های جزیی ادراک بینایی، از جمله مهارت هماهنگی چشم و دست ، ادراک متن از زمینه ، ادراک تبات شکل ، ادراک وضعیت در فضا و درک روابط فضایی را می سنجد. هفت سوال در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین اختلال خواندن و نقص در ادراک بینایی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین خرده آزمون مهارت های ادراک متن از زمینه و ادراک موقعیت در فضا با اختلال خواندن رابطه وجود دارد، اما بین هماهنگی چشم و دست و ادراک ثبات شکلی و روابط فضایی با اختلال خواندن رابطه معناداری وجود ندارد . همچنین نقص در ادراک بینایی و وجوه آن در دختران بیشتر از پسران منجر به اختلال خواندن می شود.