رابطه بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران

پرستاران بیشترین تعامل و تماس را با بیماران دارند. آنها بواسطه محیط کاری خود در معرض تنش های مختلف شغلی قرار دارند که این می تواند بر کیفیت مراقبت از بیماران تاثیر گذاشته و همچنین به فرسودگی شغلی آنها منجر شود. پژوهش حاضر با هدف "تعیین رابطه بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران" طراحی و انجام گردید.

این مطالعه همبستگی توصیفی بر روی 125 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، شهر ساری، در فاصله ماه های خرداد تا مرداد 1399 انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس کیفیت مراقبت بیمار (Quality of Patient Care Scale) و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید و از نرم افزار SPSS نسخه 16 نیز جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری نیز کمتر از 05/0 در نظرگرفته شد.

یافته ها: 

میانگین کیفیت مراقبت پرستاری 01/26 ± 15/200 از 260 بود که نمره مطلوبی را نشان می دهد. همچنین کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد فراوانی فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی (001/0 >p ، 369/0-r=) و مسخ شخصیت (001/0 >p ، 471/0- r=) رابطه معکوس و معنی داری داشت ولی با بعد احساس کفایت شخصی رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار بود (011/0 =p ، 226/0r=) ولی این ارتباط معنی دار بسیار ضعیف بود. کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد شدت فرسودگی شامل خستگی عاطفی (001/0 >p ، 362/0- r=) و مسخ شخصیت (001/0 >p ، 501/0- r=) نیز رابطه معکوس و معنی داری داشت و با بعد احساس کفایت شخصی نیز رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار و بسیار ضعیف بود (001/0 =p ، 289/0 r=). 

نتیجه گیری کلی: 

رابطه معکوس معنی دار بین کیفیت مراقبت پرستاری و فرسودگی شغلی پرستاران، لزوم توجه بیشتر مسیولین مربوطه برای اخذ تصمیمات مناسب و انجام مداخلات موثر برای پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی و به تبع آن، ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری را نشان می دهد.