حذف زیستی اورانیوم از محلول های آبی توسط جاذب زیستی تیمار شده به عنوان یک استراتژی کارآمد در زیست پالایی اورانیوم

هدف از این مطالعه ارزیابی توانایی آزولا فیلیکولیدس تیمار شده در جذب اورانیوم به عنوان جاذب زیستی جدید است. در این پژوهش آزمایشات جذب اورانیوم توسط زیست توده تیمار نشده و تیمارشده با فروسیانید و H2O2/MgCl2  انجام شد. بررسی ها مشخص کرد که حداکثر ظرفیت جذب اورانیوم توسط زیست توده های مختلف تیمار شده در pH 5 است. ایزوترم فروندلیش برای ارزیابی داده های تجربی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جاذب تیمار شده با H2O2/MgCl2 کارآمدتر از دیگر جاذب ها است و جذب اورانیوم توسط آن  نسبتا سریع و در 60 دقیقه به حداکثر می رسد. حداکثر جذب اورانیوم با استفاده از ذرات بزرگتر جاذب (سایز 2-4 میلی متر) بدست آمد. حداکثر ظرفیت جذب یون های اورانیوم توسط جاذب تیمار شده با H2O2/MgCl2 در شرایط بهینه حدود 2/42 میلی گرم بر گرم زیست توده خشک است. نتایج نشان داد که پیش تیمار می تواند روش مناسبی در جهت افزایش ظرفیت جذب جاذب های زیستی باشد.