اثر تعدیل کنند گی پرولین، کیتوزان و مشتقات آن بر رنگیزه های فتوسنتزی، شاخص های کلروفیل فلورسانس، ویژگیهای کیفی و عملکرد گوجه فرنگی گلخانه ی (Lycopersicon esculentum Mill.) در شرایط کم آبیاری

اخیرا کاربرد ترکیبات زیستی جهت تعدیل اثرات تنش های محیطی در محصولات کشاورزی مورد توجه جهانی قرار گرفته است. بدین منظور برای بررسی اثر تعدیل کنندگی برخی ترکیبات زیستی بر شاخصهای فلورسانس، رنگیزه های فتوسنتزی و عملکرد گوجه فرنگی گلخانه ای در شرایط کم آبیاری آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه هرمزگان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سطوح آبیاری (آبیاری کامل به عنوان شاهد، کم آبیاری متوسط و شدید) به عنوان فاکتور اصلی ومحلول پاشی ترکیبات زیستی به عنوان فاکتور فرعی شامل شاهد (بدون کاربرد ترکیبات زیستی)، پرولین، کیتوزان و مشتقات N-Succinyl و N,O-dicarboxymethylate کیتوزان (به ترتیب NSC و NOC) بودند. کاربرد ترکیبات زیستی در هر سطح آبیاری باعث افزایش میزان کلروفیل a، نسبت کلروفیل a به b، کارتنویید و عدد اسپد در مقایسه با شاهد شد و بیشترین افزایش مربوط به ترکیب NSC بود. بیشترین مقدار Fv/Fm در شرایط کم آبیاری متوسط و شدید به ترتیب با کاربرد کیتوزان و NSC بدست آمد که نشان دهنده افزایش 4/22 و 8/21% در مقایسه با شاهد بود. بیشترین شاخص طعم (06/1) با کاربرد کیتوزان در شرایط کم آبیاری شدید به دلیل افزایش TSS و TA بدست آمد. در بین ترکیبات زیستی NSC و کیتوزان بیشترین تاثیر را در بهبود عملکرد میوه داشت بطوری که محلول پاشی گوجه فرنگی با ترکیب NSC باعث افزایش عملکرد میوه در سطوح آبیاری شاهد، کم آبیاری متوسط و شدید به ترتیب به میزان 32/5، 91/17 و 24/33 درصد در مقایسه با شاهد شد. لذا با توجه به نتایج بدست آمده، در شرایط کم آبیاری، کیتوزان و مشتقات آن با کارایی بیشتری در مقایسه با پرولین می توانند اثرات تنش خشکی بر گوجه فرنگی را کاهش دهند.