تاثیر سیلیسیوم در کاهش خسارت اکسیداتیو ناشی ازسمیت کادمیوم در گندم در شرایط هیدروپونیک

بکارگیری سیلیسیوم بعنوان یک استراتژی موثر در کاهش جذب کادمیوم و تحت تاثیر قراردادن خسارت های اکسیداتیو ناشی از سمیت کادمیوم مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر حضور و عدم حضور سیلیسیوم (0 و 5/1 میلی مول در لیتر) در سطوح مختلف کادمیوم (0،10،50 میکرومول بر لیتر) در گیاه گندم(Triticum aestivum L.) در شرایط هیدروپونیک انجام گرفت. نتایج نشان داد با افزایش غلظت کادمیوم غلظت مالون دی آلدیید (MDA) افزایش معنی دار پیدا کرد و بکارگیری سیلیسیوم MDA را در مقایسه با گیاهانی که تنها با کادمیوم تیمار شده بودند کاهش داد. نتایج همچنین نشان داد که تنش کادمیوم یک افزایش معنی دار در فعالیت های سوپراکسیددیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز در برگها و ریشه های گندم ایجاد کرد. نتایج نشان داد بکارگیری سیلیسیوم بطور معنی داری فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، پراکسیداز، آسکوربیک پراکسیداز را هم در برگ ها و هم در ریشه ها کاهش داد در حالیکه در فعالیت کاتالاز در برگ ها تاثیری نداشت ولی کاتالاز را در ریشه بطور معنی داری کاهش داد. با توجه به نتایج فوق به نظر میرسد بکارگیری سیلیسیوم در شرایط تنش کادمیوم خسارات ناشی از تنش اکسیداتیو در گیاه را بهبود می بخشد.