نقش تعدیل کننده دین داری در رابطه هویت و مدیریت بدن

مدیریت نامتعارف بدن در زنان ایرانی پیامدهای فردی و اجتماعی بسیاری به دنبال دارد. از این رو مطالعه این پدیده از ابعاد مختلف ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده دین داری در رابطه با هویت و مدیریت بدن است.

پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل همه بانوان 15 تا 65 سال در شهر تهران بودند. حجم نمونه شامل 400 نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسش نامه محقق ساخته مدیریت بدن، دین داری گلاک و استارک، پایگاه هویت من (2EOM-EIS-) بود. متخصصان این حوزه روایی پرسش نامه محقق ساخته را تایید کردند و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ، مناسب ارزیابی شد.

یافته های آزمون همبستگی نشان داد در سطح 99 درصد اطمینان، همبستگی آماری معناداری بین گرایش به مدیریت بدن و هویت وجود دارد (001/0p<، 319/0-r=). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون (001/0p<، 31/0-=β) دین داری نقش تعدیل کننده ای در رابطه میان هویت و گرایش به مدیریت بدن دارد و همبستگی منفی متغیر وابسته و مستقل را تقویت می کند. همچنین بعد اعتقادی دین داری با 001/0p<، 78/1β= بیشترین و بعد پیامدی با 05/0p<، 776/0β= کمترین اثر تعدیل گری را بر رابطه گرایش به مدیریت بدن و هویت دارند.

نتایج نشان داد دین داری در گرایش به مدیریت بدن نقش دارد؛ به این معنا که هرچه میزان دین داری بیشتر باشد، با تاثیر بر هویت، میزان گرایش به مدیریت بدن کاهش می یابد.