ارتباط بین پروتئین های شوک حرارتی و از دست رفتن آبستنی در گاوهای شیری هلشتاین

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین بیان نسبی ژن های پروتئین های شوک حرارتی (HSPs) و مرگ ومیر رویانی و از دست رفتن آبستنی در گاوهای شیری هلشتاین طی فصل تابستان بود. برای انجام این پژوهش 32 راس گاو هلشتاین (با تولید بیشتر از 30 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 7/1±3/3) انتخاب شدند. تمام گاوها با استفاده از پروتکل همزمانی فحلی G7G تلقیح شدند. در روز 16 پس از تلقیح از تمام گاوها خونگیری و بیان ژن ISG15 اندازه گیری شد. بر مبنای نتایج ISG15 گاوهایی که مرگ و میر رویانی در آن ها اتفاق افتاده شناسایی شدند (14 راس). سپس با استفاده از دستگاه Real-Time PCR بیان نسبی ژن های مرتبط با پروتئین های شوک حرارتی (HSP27، HSP40، HSP60، HSP70 و HSP90) بین گاوهای سالم و گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی مورد بررسی قرار گرفتند. از ژن بتا اکتین به عنوان ژن استاندارد در این پژوهش استفاده شد. مقایسه بین دو گروه با استفاده از آزمون t انجام شد. نتایج نشان داد بیان نسبی ژن ISG15 در گاوهای آبستن به طور معنی داری بیشتر از گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی بود (6/6 برابر). در بین پروتئین های شوک حرارتی بیان نسبی ژن های HSP27 وHSP60 تفاوتی بین گاوهای آبستن و گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی نداشت (05/0<P). بیان نسبی ژن های HSP40،HSP70 و HSP90 در گاوهای آبستن به طور معنی داری کمتر از گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی بود (به ترتیب7/4، 6/3 و 2/5 برابر). به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد در بین اعضای خانواده HSP، تنها HSP40، HSP70 و HSP90 با مرگ و اولیه رویانی در گاوهای شیری در ارتباط بودند.