پیش بینی مورفولوژی رودخانه ها و سیلاب منطقه دشتیاری برای افق 2030

در سال های اخیر سیلاب در رودخانه های مناطق ساحلی، موجب تحمیل متناوب خسارات میلیاردی شده است. عوامل مورفومتریک رودخانه و محیط های پیرامون آن و پیش بینی شرایط آینده می تواند در برنامه ریزی و آمایش دشت های ساحلی موثر و ضروری واقع شود. دشت ساحلی دشتیاری در منتهی الیه جنوب شرقی ایران قرار گرفته است. وقوع سیلاب های شدید و مخرب، در سال های اخیر منجر به خسارات گسترده به اراضی کشاورزی و تاسیسات، ابنیه و ساکنان این منطقه شده است. در این پژوهش، تصاویر ماهواره ای لندست 5، 7 و 8 سال های 1987، 2001 و 2019، تصویر ماهواره ای سنتینل-2 سال 2020، بررسی های میدانی و نرم افزارهای Envi 5.3 ،ArcGIS 10.4.1 و Idrisi TerrSet به عنوان ابزار تحقیق بهره گرفته شد. ابتدا، مقادیر احتمال تغییرات کاربری اراضی در سال 2019 بر مبنای زنجیره های مارکوف به دست آمد. بر این اساس بیشترین احتمال وقوع تغییرات بین واحدهای رودخانه و دشت به میزان 24.87 درصد و مزارع و رودخانه به میزان 23.5 درصد حاصل شد. سپس، نقشه بیش بینی سلول اتومات سال 2019 و ضریب کاپای کلی 95 درصد به دست آمد. باتوجه به دقت و صحت خروجی مدل سلول اتومات مارکف، نقشه پیش بینی کاربری اراضی و مورفولوژی رودخانه برای سال 2030 تهیه شد. با برازش دو نقشه سال 2019 و پیش بینی 2030 تغییرات محتمل در محیط رودخانه به دست آمد و شش نقطه بحرانی در کانال رودخانه های کاجو، دشتیاری و باهو مشخص شد. در نهایت، به منظور تطابق نتایج با رویدادهای طبیعی، رویداد سیلاب ژانویه 2020 منطقه دشتیاری مورد بررسی قرار گرفت.