نگاهی جمال شناسیک به نثر روزبهان بقلی در نعت رسول اکرم (ص)

نثر عارفان، نثری است شاعرانه و هنرمندانه و آنچه موجب برجستگی این نثر و توجه به آن می شود، استفاده از هنرسازه ها و عناصر شاعرانه است. عارفان، مفاهیم دینی و عرفانی را در ظرفی شکیل و زیبا که زبان و نثری پرمایه است، به مخاطب عرضه می کنند؛ زبان و نثری که به دلیل همین ویژگی ها، قرن هاست مورد توجه است و آن را از کهنگی و ملالت صیانت می کند و همچون شعری فاخر و ناب همواره خوانندگانی بی شمار دارد. نثر قرن ششم با وجود عارفانی همچون عین القضات همدانی، شیخ اشراق و روزبهان بقلی، در عرصه هنر و زیبایی های زبانی و ادبی به اوج شکوفایی خود می رسد؛ نثری که سلامت و صلابت، لطافت و طراوت و همه بایستگی های نثر ممتاز عرفانی را در خود به نمایش می گذارد. در این پژوهش کوشیده ایم یکی از جلوه های زبان استعاری این عارفان، شیخ روزبهان بقلی، را در ستایش رسول اکرم (ص) بررسی و معرفی کنیم و نوآوری و نثر وی را در از این منظر که آوردن آرایه ها و هنرسازه های گوناگون در بافت یک استعاره است، مورد مداقه قرار دهیم و دیگر بدعت ها و نوآوری های او را در مسحور کردن مخاطب نثر عرفانی به تصویر بکشیم.