اثر و رفع اثر خاک نشست کرده روی اندام هوایی تاتوره بر کارایی کلوپیرالید

کلوپیرالید، علف کشی مهم برای کنترل علف های هرز پهن برگ مزارع چغندرقند است، اما تاکنون، تاثیر حجم پاشش و خاک نشست کرده روی اندام هوایی علف های هرز بر کارایی آن مورد بررسی قرار نگرفته است. از اینرو، پژوهشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا گردید. فاکتور اول شامل میزان خاک نشست کرده روی اندام هوایی تاتوره (صفر، 20 کیلوگرم در هکتار از طریق اتاقک گرد و خاک ساز و 20 کیلوگرم در هکتار از طریق باران گل آلود)، فاکتور دوم شامل جریان هوا قبل از سمپاشی (صفر و شش کیلومتر در ساعت) و فاکتور سوم شامل حجم پاشش (120، 240، 360، 480 و 600 لیتر آب در هکتار). در شرایط عدم حضور خاک روی اندام هوایی، بیشترین سطح کنترل تاتوره (بیش از 94 درصد) با کاربرد کلوپیرالید در حجم پاشش 120 لیتر در هکتار بدست آمد. در همین شرایط، با افزایش حجم پاشش از کارایی کلوپیرالید کاسته شد. در شرایط حضور خاک روی اندام هوایی از هر دو طریق، کمترین سطح کنترل تاتوره (25 درصد) با کاربرد کلوپیرالید در حجم پاشش 120 لیتر در هکتار بدست آمد. در همین شرایط، با افزایش حجم پاشش به کارایی کلوپیرالید افزوده شد. در تمام حجم های پاشش (بجز در 120 لیتر در هکتار)، اثر منفی خاک نشست کرده روی اندام هوایی تاتوره از طریق باران گل آلود بیشتر از اتاقک گرد و خاک ساز بود. جریان هوا قبل از سمپاشی فقط زمانی مفید بود که منشاء خاک نشست کرده روی اندام هوایی تاتوره از طریق اتاقک گرد و خاک ساز بود. در شرایطی حضور خاک روی اندام هوایی علف هرز، حجم پاشش بیشتر ولی در شرایط عدم حضور خاک، حجم پاشش کمتر برای کاربرد کلوپیرالید توصیه می شود.