پهنه بندی حساسیت رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان به مخاطرات محیطی بر اساس درصد تاج پوشش

در پژوهش پیش رو درجه حساسیت رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان بر مبنای بررسی درصد تاج پوشش (به عنوان شاخصی از مشخصه های ساختاری جنگل) طبقه بندی شد. بدین منظور با آماربرداری میدانی و ثبت قطر تاج مانگروها در قطعه های نمونه، درصد تاج پوشش در هر یک از قطعه های نمونه محاسبه شد. سپس، با تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ای و تهیه نقشه NDVI رویشگاه های خمیر، تیاب و جاسک، بین درصد تاج پوشش در قطعه های نمونه و NDVI متناظر هر قطعه در سطح رویشگاه ها رابطه رگرسیونی برقرار شد و با اجرای رابطه رگرسیونی روی نقشه NDVI هر رویشگاه، نقشه تغییرات مکانی درصد تاج پوشش در سطح رویشگاه ها تهیه شد. در آخر، با استفاده از نقشه درصد تاج پوشش مانگروها و با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه درجه حساسیت رویشگاه ها در سه طبقه تاج پوشش کم، متوسط و زیاد تهیه شد. نتایج نشان داد که میانگین درصد تاج پوشش در رویشگاه های خمیر، تیاب و جاسک به ترتیب 62، 43 و 71 درصد است و بر این اساس، رویشگاه های جاسک و تیاب به ترتیب کمترین و بیشترین درجه حساسیت را نسبت به وقوع تنش ها و آشفتگی های محیطی دارند. ویژگی های ژیومورفولوژیک محلی، مقدار رسوب گذاری، تاسیسات و سازه های ساحلی، شرایط اقتصادی و اجتماعی منطقه، آلاینده های زیست محیطی و بالا آمدن سطح آب دریا با تاثیر بر ساختار و رویش مانگروها می توانند از عوامل تفاوت در درجه حساسیت بین رویشگاه های مورد بررسی باشد. این پژوهش با تولید اطلاعات دقیق از درجه حساسیت رویشگاه های مانگرو هرمزگان توانسته است پیش نیازهای اولیه برای اجرای برنامه های سازگاری با تغییر اقلیم و اولویت بندی اقدامات حفاظتی و احیاء رویشگاه های مانگرو را فراهم کند.