بررسی مقابله ای اصطلاحات حاوی اشیا در زبان های اسپانیایی و فارسی با رویکرد زبان شناسی انسان شناختی

پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی نحوه اصطلاح‌سازی برمبنای مفاهیم مشترک، در زبان‌های اسپانیایی و فارسی براساس چگونگی برخورد گویشوران این دو زبان، با اشیای پیرامونشان، در چارچوب رویکرد بینارشته‌ای زبان‌شناسی انسان‌شناختی پرداخته است. در این رویکرد، شباهت‌ها و تفاوت‌های احتمالی مولفه‌های زبانی، با توجه به مباحث فرهنگی و جامعه‌شناختی گویشوران آن زبان‌ها تحلیل و بررسی می‌شود. این رویکرد بیش از هر چیز وامدار مبانی نظریه نسبیت زبانی است، نظریه‌ای که برمبنای تاثیرگذاری زبان بر اندیشه و به‌ویژه، تاثیرپذیری نگرش افراد به اشیا، از نحوه برخورد زبانی آن‌ها با اشیای اطرافشان شکل گرفته است. بر این اساس، مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که اشیا و مصنوعات، در فرهنگ گویشوران دو زبان اسپانیایی و فارسی، چه تاثیری بر ایجاد اشتراکات و افتراقات احتمالی در نحوه اصطلاح‌سازی در این دو زبان دارند. ازآنجا که اصطلاحات بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ عامه، و چه‌بسا، فرهنگ‌بنیادترین عنصر زبانی هستند، نگارندگان بر آن شدند تا از رهگذر بررسی مقابله‌ای اصطلاحات حاوی اشیا در دو زبان اسپانیایی و فارسی به روشی تطبیقی و تحلیلی، تاثیر مباحث فرهنگی در برخورد اسپانیایی‌زبان‌ها و فارسی‌زبان‌ها با اشیای اطرافشان را، در نحوه اصطلاح‌سازی آن‌ها از یک مفهوم مشترک، به‌منظور ارایه الگویی برای انجام تحلیلی بینازبانی در چارچوب رویکرد زبان‌شناسی انسان‌شناختی، بررسی کنند. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه اصطلاحات حاوی اشیا در دو زبان اسپانیایی و فارسی است تا مشخص شود نگرش‌های متفاوت گویشوران این دو زبان به اشیای پیرامونشان، چگونه تحت‌تاثیر بافت و ویژگی‌های فرهنگی در ساخت اصطلاحات انعکاس پیدا می‌کنند. برمبنای تحلیل صورت‌گرفته در این پژوهش، در دو زبان اسپانیایی و فارسی، اصطلاح‌سازی از یک مفهوم مشترک براساس نحوه برخورد گویشوران این دو زبان با اشیای اطرافشان، بیش از آنکه به سمت شباهت‌ها متمایل باشد به سمت تفاوت‌های فرهنگی متمایل است و کانون شباهت‌های اصطلاح‌سازی، مبتنی‌بر اشیا و مصنوعاتی بوده که در محیط خانه و وسایل منزل به‌کار می‌رفته‌اند.