بررسی تنوع ژنتیکی و تجزیه ساختار جمعیت در برخی از گونه های آژیلوپس با استفاده از نشانگرهای CBDP

در این پژوهش تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت 80 توده آژیلوپس بومی ایران با استفاده از آغازگرهای CBDP (CAAT-box derived polymorphism) مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از 12 آغازگر در مجموع 94 قطعه تکثیر شد که تمامی قطعات چندشکل بودند. با توجه به میانگین شاخص های PIC، Rp و MI مشخص شد آغازگرهای استفاده شده کارایی لازم جهت بررسی روابط بین ژنوتیپ ها و ساختارهای ژنتیکی را دارند. تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) نشان داد میزان تنوع بین گونه ها نسبت به درون گونه ها بیشتر است. براساس مقادیر شاخص های تنوع ژنتیکی مشخص شد بیشترین تعداد آلل های مشاهده شده (Na)، تعداد آلل های موثر (Ne)، شاخص تنوع ژنی (He)، بیشترین میزان شاخص شانون (I) و درصد جایگاه های چندشکل (PPL) مربوط به گونه Ae. triuncialis بود. تجزیه خوشه ای و ساختار جمعیت تمامی ژنوتیپ های ارزیابی شده را به ترتیب در سه گروه اصلی مطابق با ساختار ژنومی آن ها دسته بندی کردند. به طورکلی نتایج به دست آمده نشان داد تنوع ژنتیکی بالایی در توده های آژیلوپس ایران وجود دارد. بنابراین این مجموعه می تواند به عنوان یک منبع ژنی با ارزش در برنامه های اصلاحی گندم مورد استفاده قرار گیرد.