الگوی ساختاری پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس ویژگی های شخصیتی: نقش میانجی گری تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان

زندگی انسان همواره با بحران ها و آسیب های زیادی همراه است. ضربه یا آسیب، حادثه ای است که می تواند چالشی جدی برای فرد ایجاد کند. هدف از این پژوهش، ارایه الگوی ساختاری پیش ‏بینی رشد پس از آسیب براساس ویژگی‏های شخصیتی با میانجی‏گری تاب‏آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.

طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 200 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه ‏کننده به بیمارستان امام حسین تهران و مجتمع امام علی دانشگاه علوم پزشکی البرز به روش نمونه ‏گیری در دسترس، انتخاب و از نظر ویژگی‏های شخصیتی، تاب ‏آوری و رشد پس از آسیب مورد آزمون قرار گرفتند.

داده ‏ها با استفاده از روش مدل‏یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. در این مدل سه متغیر پیش بین (برون‏گرایی، گشودگی به تجربه و وظیفه‏ شناسی)، یک متغیر میانجی (تاب آوری) و یک متغیر ملاک (رشد پس از آسیب) وجود دارد. اثرات مستقیم و غیرمستقیم در این مدل به صورت متفاوت نشان داده شده‏اند. برخی از ضرایب در سطح اطمینان 99% معنادار هستند برخی از ضرایب در سطح اطمینان 95% معنادار نشده‏اند (سطح معناداری بیشتر از 05/0 شده است). نتایج نشان داد برون‏گرایی، بیشترین تاثیر را بر تاب‏آوری و گشودگی به تجربه، کم‏ترین میزان تاثیر را داشته است. هم‏چنین، تاب‏آوری بیشترین تاثیر را بر رشد پس از آسیب داشته است.

تاب ‏آوری، برون‏گرایی و وظیفه‏شناسی را میانجی‏گری می‏کند. برون‏گرایی و وظیفه ‏شناسی بر رشد پس از آسیب تاثیر دارند.