بررسی تداخل علف های هرز با عملکرد و اجزای عملکرد عدس دیم (Lens culinaris) تحت شرایط واقعی مزرعه

به منظور بررسی اثر علف های هرز روی عدس و تعیین مهمترین آنها، آزمایشی در سال زراعی 96-1395 در مزرعه ای واقع در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. سطوح آلودگی به علف های هرز در قسمت های مختلف مزرعه در یک طیف شش کلاسه طبقه بندی و نمونه برداری در واحد متر مربع با استفاده از کوادرات یک متر مربعی و طی پنج مرحله در طول فصل رشد عدس انجام شد. نتایج نشان داد که در سطح آلودگی بیشتر از 50 درصد (بیشترین سطح آلودگی) تعداد دانه، وزن دانه، تعداد غلاف، وزن غلاف و وزن هزار دانه نسبت به سطح آلودگی کمتر از 10 درصد (کمترین سطح آلودگی) به ترتیب 5/79، 7/81، 1/80، 4/85 و 5/13 کاهش یافتند. نتایج مربوط به مدل های رگرسیونی نشان داد که حضور علف های هرز در مراحل اول و چهارم نمونه برداری (30 و 60 روز پس از سبز شدن گیاه) اثر معنی داری بر صفات عدس داشت. در مرحله اول نمونه برداری علف های هرز پیچک (Convolvulus arvensis) و شیرپنیر (Galium aparine) به عنوان مهمترین علف های هرز مزرعه دارای ضریب منفی و معنی دار بر تعداد غلاف (به ترتیب 3/12- و 4/11-)، وزن غلاف (به ترتیب 21/0- و 19/0-)، تعداد دانه (به ترتیب 25/12- و 20/12-) و وزن دانه (به ترتیب 62/0- و 59/0-) بودند. و در مرحله چهارم نیز علف هرز شیرپنیر و کاهوی وحشی (Lactuca serriola) دارای ضریب منفی و معنی داری بر تعداد غلاف (به ترتیب 65/11- و 23/2-)، تعداد دانه (به ترتیب 74/12- و 23/2-) و وزن دانه (62/0- و 11/0-) بودند.