نقش تحولات روابط روسیه با غرب (اروپا و آمریکا) در همکاری اقتصادی ایران با کشورهای قفقاز جنوبی (2019-2014)

نگاه جمهوری اسلامی ایران به روابط با سه کشور قفقاز جنوبی گرجستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان از زمان استقلال این کشورها در سال 1991 همیشه ایجابی و با هدف بهره وری بوده است. با این حال، روابط اقتصادی با این کشورها با وجود ظرفیت ها و زمینه های فراوان همکاری، هیچگاه به نقطه مطلوب خود نرسیده است. اگرچه متغیرهای مهمی مانند مانند ظرفیت و ویژگی های اقتصادی ایران و مشکلات ناشی از تحریم های آمریکا و سازمان ملل در دوره های مختلف را می توان از موانع اصلی رشد این همکاری ها برآورد کرد ولی نمی توان تاثیر عوامل ژیوپلیتیک ازجمله مشکلات روابط ایران با اروپا و آمریکا و نقش رقبای منطقه ای مانند روسیه و ترکیه بر چگونگی همکاری اقتصادی با کشورهای قفقاز جنوبی به ویژه درحوزه انرژی را نادیده گرفت. در پی تشدید اختلاف های روسیه با اروپا و آمریکا پس از بحران اوکراین در سال 2014 که سبب اعمال تحریم های گسترده علیه این کشور شد، توجه روسیه به سوی همکاری های اوراسیایی و همکاری با همسایگان از جمله ایران بیشتر شد. توافق هسته ای ایران با کشورهای 5+1 در سال 2015 و رفع تحریم های سازمان ملل نیز عامل مهم دیگری بود که زمینه همکاری ایران با همسایگان از جمله کشورهای قفقاز جنوبی را بهبود بخشید. بر این اساس  این مقاله با توجه به متغیر روسیه به عنوان مهم ترین بازیگر قفقاز جنوبی که نگاه رقابتی نسبت به حضور دیگر کشورها در منطقه دارد، در پی یافتن پاسخ به این پرسش است که آیا تحولات روابط روسیه با اروپا و آمریکا به ویژه بعد از بحران اوکراین در سال 2014 و اعمال برخی تحریم ها علیه این کشور از سوی غرب که موجب تقویت اوراسیاگرایی روسیه شد، بر روابط ایران با کشورهای قفقاز جنوبی تاثیر داشته است؟ و در صورت پاسخ مثبت، این تاثیر چگونه بوده است؟ فرضیه نویسندگان این است که رقابت منطقه ای روسیه با همسایگان خود در منطقه قفقاز جنوبی در پی تحولات ژیوپلیتیک و تشدید اختلاف های این کشور با اروپا و آمریکا در سال 2014 در تقویت همکاری اقتصادی ایران با سه کشور قفقاز جنوبی تاثیرگذار بوده است.  در این مقاله با استفاده از روش تبیینی و تحلیلی تحولات روابط ایران و کشورهای قفقاز جنوبی از سال 2014 تا 2019 با توجه به عامل روسیه بررسی می شود.