ژئوپلیتیک، ژئواکونومیک و چشم انداز همکاری ایران و هند در چابهار

با آغاز سده بیست و یکم ایران و هند موافقت نامه های زیادی جهت گسترش همکاری اقتصادی و سیاسی با یکدیگر امضا کرده اند. یکی از مهم ترین همکاری های دو کشور، توافق نامه سرمایه گذاری هند در چابهار است. ایران و هند طبق اعلامیه دهلی نو در سال 2003 توافق کردند که بندر چابهار را توسعه بخشند اما توافق نهایی بین دو کشور در می 2016 حاصل شد و در سال 2019 سرمایه گذاری هند در چابهار عملیاتی شد. مقاله حاضر به بررسی دلایل تاخیر سرمایه گذاری هند (2003 تا 2019) در بندر چابهار و چشم انداز همکاری ایران و هند در این بندر می پردازد. روش پژوهش مورد استفاده در این تحقیق از نوع قیاسی-فرضیه ای است یعنی با استفاده از مفاهیم کلیدی ژیوپلیتیک و ژیواکونومیک به توصیف و تحلیل مسئله پرادخته می شود. گردآوری داده ها عمدتا به صورت اسنادی است. نتایج پژوهش نشان می دهد که به رغم منافع و اهداف مشترک ژیواکونومیکی، اما اهداف متضاد ژیوپلیتیکی دو کشور باعث شده تا روند سرمایه گذاری هند در چابهار با تاخیر روبه رو شده و نتایج ملموسی برای آن در آینده تصور نشود.