ارزیابی اثربخشی سیاست های حمایت از شرکت های دانش بنیان در ایران

چرخه سیاست بدون ارزیابی سیاست ها کامل نمی شود. بیش از هشت سال (1391-1399) از اجرایی شدن سیاست ها و برنامه های حمایت از شرکت های دانش بنیان ذیل قانون «حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات» می گذرد  و زمان آن رسیده است که خروجی ها و دستاوردهای این سیاست ها مورد ارزیابی قرار گیرد. از آنجا که در زمان تدوین و تصویب قانون به بیان دقیق و قابل سنجش اهداف و معیارهای دستیابی به آن ها کم توجهی شده است، شاخص های شفافی برای ارزیابی سیاست های ذیل این قانون وجود ندارد. در این مطالعه سعی شده است با مطالعه مبانی نظری، تجارب سایر کشورها و برگزاری جلسات هم اندیشی، مجموعه ای از شاخص های مربوط به برنامه های حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان تدوین شود. در گام بعد پس از جمع آوری و آماده سازی داده ها، برخی از مهم ترین این شاخص ها محاسبه و اثربخشی برنامه ها ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد ابزارهای سیاستی تسهیل امور گمرکی بیشترین اثر و ابزارهای معطوف به نیروهای انسانی، استقرار و بهبود رویه های حسابداری کمترین اثر را داشته اند. رصد اثر حمایت های مالیاتی در افزایش فعالیت های تحقیق و توسعه دشوار است اما در کاهش هزینه های شرکت ها، به نسبت سایر معافیت های مالیاتی قابل توجه بوده است.