بررسی انگیزه های سازگاری، ابزاری، درونی و بیرونی یادگیرندگان زبان در بافت کشورهای خارجی

تاکنون پژوهشی به بررسی انگیزه فارسی آموزان غیرایرانی در محیط یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان خارجی نپرداخته است. از این رو، پژوهش حاضر می کوشد انگیزش های سازگاری، ابزاری، درونی و بیرونی را که از مهمترین انواع انگیزه های مربوط به حوزه ی آموزش زبان است، در میان فارسی آموزان غیرایرانی در محیط یادگیری زبان خارجی مورد بررسی قرار دهد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه ای شامل 40 پرسش برگرفته از پژوهش های گاردنر (2001)، رایان و دسی (2000) و نویلز و همکاران (2001) استفاده گردیده است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری در مورد 135 (59 زن و 73 مرد) زبان آموز بررسی شد. نتایج آزمون ها نشان داد که انگیزش سازگاری مهمترین عامل انگیزشی در یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان خارجی و انگیزش بیرونی کم اهمیت ترین عامل انگیزشی بوده است. شاخص های فهم هنر و تاریخ ادبیات زبان فارسی، گسترش دانش، علاقه به یادگیری زبان و علاقه به ارتباط با ایرانیان، از مهمترین شاخص ها در انگیزش فارسی آموزان غیرایرانی جهت یادگیری فارسی به عنوان زبان خارجی بوده است. همچنین در مورد تاثیر جنسیت، مقطع تحصیلی و سن بر انواع انگیزه های فارسی آموزان، نتایج نشان داد که فقط در مورد انگیزش های ابزاری، و درونی، تفاوت در میان زنان و مردان معناداری ود. در خصوص انگیزش سازگاری در میان مقاطع مختلف تحصیلی تفاوت معنادار بود، اما در بازه های سنی مختلف، تفاوت معنا داری در مورد انگیزش ها وجود نداشت.