انتقال پذیری نشانگر های SSR گندم برای بررسی تنوع و روابط ژنتیکی ارقام جو

نشانگرهای SSR نشانگرهای هم بارز مبتنی بر  PCR هستند که به دلیل ماهیت چندآللی و فراوانی بالای آللی، دارای چندشکلی بالا و حاوی اطلاعات زیادی می باشند و بنابراین کاربرد فروانی در میان نشانگرهای مولکولی دارند. در عین حال، توسعه نشانگرهای SSR بسیار پرهزینه و زمان بر می باشد. انتقال پذیری بین گونه ای نشانگرهای  SSRامکان استفاده از نشانگرهای SSR طراحی شده برای یک گونه را در گونه های نزدیک فراهم می کند و بنابراین فراوانی استفاده از نشانگرهایی را که قبلا طراحی شده اند، افزایش می دهد. در این مطالعه انتقال پذیری و چندشکلی 169 نشانگر SSR که برای گندم (Triticum aestivum L.) طراحی شده بودند، در 40 ژنوتیپ جو (Hordeum vulgare L.)  بررسی شد. از 169 نشانگر، 59 (30.1%) آغازگر انتقال پذیری نشان دادند که از این 59 جفت آغازگر، 21 جفت چندشکل بودند (با متوسط ارزش PIC 0.19 تا 0.68). تعداد الل مشاهده شده در هر جایگاه بین 1 تا 7 الل و با متوسط 3.57 متغیر بود. تجزیه خوشه ای با استفاده از الگوریتم Minimum Evaluation و ضریب فاصله Number of Difference ژنوتیپ ها را در 5 گروه مجزا قرار داد.