شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی پرستاران اورژانس: یک مطالعه چند مرکزی

پرستاری از جمله مشاغلی است که ارتباط موثر از ارکان آن بوده و بویژه در بخش اورژانس، داشتن شایستگی ارتباطی یک ضرورت حرفه ای برای ارایه مراقبت با کیفیت و ایمن است. با توجه به نقش شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی در برقراری ارتباط موثر پرستاران، این مطالعه با هدف تعیین شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی پرستاران اورژانس انجام شد.

این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی در اورژانس های مراکز آموزشی-درمانی آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه 234 پرستار به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از مقیاس شایستگی ارتباطی و پرسشنامه خودکارآمدی ارتباطی جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام شد.

براساس نتایج، میانگین نمره شایستگی ارتباطی پرستاران 09/15 ± 03/141 بود که از میانه نمره ابزار (108) بیشتر بود. میانگین نمره خودکارآمدی ارتباطی پرستاران 00/22 ± 24/86 بود که از میانه نمره ابزار (66) بالاتر بود. بر اساس نتایج در مدل رگرسیونی، 11 درصد از شایستگی ارتباطی پرستاران تحت تاثیر متغیرهای ساعت کاری در هفته (001/0=P)، نوع بیمارستان (001/0<p) و سطح تحصیلات (023/0=P) تبیین شد و ساعت کاری در هفته با ضریب استاندارد 249/0- بیشترین اثر را بر شایستگی ارتباطی پرستاران داشت. همچنین تنها 12 درصد از خودکارآمدی ارتباطی پرستاران تحت تاثیر ساعت کاری در هفته تبیین شد.

اگرچه براساس نتایج سطح شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی پرستاران اورژانس نسبتا بالا است ولی با توجه به فعالیت  و نقش پرستاران اورژانس در خط مقدم سازمان، انتظار سطوح بالاتری از شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی می رود. با توجه به ساختار بخش اورژانس و مراجعین این بخش، علت یابی و تعیین راهکارهای مناسب تا رساندن شایستگی و خودکارآمدی ارتباطی پرستاران اورژانس به بالاترین سطح ممکن و در نتیجه ارتقای مراقبت با کیفیت و ایمن مفید و ضروری است.