سرمایه روان شناختی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران

توجه به عوامل دخیل در ایجاد فضای کاری مثبت و افزایش سلامت روان پرستاران حایز اهمیت است. یکی از این موضوعات جدیدی که در این باره مطرح شده سرمایه روان شناختی است. با توجه به اینکه پرستاران همواره در معرض شرایط چالش برانگیز جسمی، ذهنی و هیجانی هستند، مدیران بیمارستانی در فراهم کردن ساز و کارهایی در جهت کاهش خطرات بالقوه در زمینه کاری، مسئولیت دارند و شناخت فاکتورهای پیشگیری کننده مانند سرمایه روان شناختی، اولین قدم در طول رشد و توسعه سیاست های موثر در این زمینه محسوب می گردد، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین سرمایه روان شناختی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.

در این مطالعه توصیفی جامعه مورد پژوهش تمامی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398 بودند و نمونه مطالعه را 305 نفر از پرستاران واجد شرایط بودند. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تخصیص متناسب و انتخاب نمونه ها به روش مستمر در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سرمایه روان شناختی Luthans استفاده شد. تجزیه تحلیل داده تا با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت.

یافته ها:

 یافته ها نشان داد که میانگین سرمایه روان شناختی کل نیز 25/15 ± 63/104 به دست آمد که با توجه به دامنه نمره 24 تا 144 در پرسشنامه سرمایه روان شناختی و میانگین نمره به دست آمده می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند. در بین مولفه های سرمایه روان شناختی نیز، بالاترین میانگین نمره مربوط به خودکارآمدی 70/4 ± 29/28 و کمترین میانگین نمره مرتبط با تاب آوری 37/4 ± 62/24 بود.

نتیجه گیری کلی:

 با توجه به میانگین نمرات به دست آمده از این مطالعه می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند و بیشترین میانگین نمره در بین مولفه های سرمایه روان شناختی مربوط به خودکارآمدی بود. با توجه به اینکه مولفه تاب آوری از متغیر سرمایه روان شناختی کمترین میانگین را کسب نمود، به نظر می رسد که توجه به آن در پرستاران دارای اهمیت بالایی باشد. همچنین می توان به اهمیت این متغیرها و تاثیرات آن ها در حیطه های فردی، کاری و سازمانی ازجمله تاثیرات فردی و روان شناختی و نتایج مراقبتی مانند ارتقا و بهبود کیفیت مراقبت ها و پیامدهای سازمانی اشاره کرد که اهمیت توجه به آن را دوچندان می کند.