بررسی پاسخ مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ریحان رقم ’کشکنی لولو‘ به تنش شوری و کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب

به منظور بررسی پاسخ بیوشیمیایی ریحان رقم کشکنی لولو به تنش شوری و کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح شوری آب آبیاری (صفر، 40، 80 و 120میلی‏مولار کلریدسدیم) و 4 سطح پلیمرسوپرجاذب (عدم کاربرد، آکوازورب، تراکوتم، استاکوزورب) بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان بیوماس تر و خشک در هر دو چین برداشت در تیمار بدون شوری و کاربرد تراکوتم مشاهده شد. در چین اول برداشت در شوری 120 میلی‏مولار محتوای نسبی آب برگ، کلروفیلa، کلروفیلb، کارتنویید و کلروفیل کل به ترتیب با کاربرد تراکوتم 97/12، 48/29، 20/25، 24/17 و33/13 درصد نسبت به شاهد افزایش یافت و در همین غلظت شوری با کاربرد استاکوزورب فعالیت آنتی‏اکسیدانتی 45/18 درصد، با کاربرد تراکوتم فنل کل 31/26 درصد و با کاربرد آکوازورب پرولین 50 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت و در چین دوم برداشت در شوری 80 میلی‏مولار نشان داد که کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنویید و کلروفیل کل با کاربرد تراکوتم و محتوای نسبی آب برگ با کاربرد آکوازورب به ترتیب 58/22، 78/34، 24، 66/26 و 06/22 درصد نسبت به شاهد افزایش و فعالیت آنتی‏اکسیدانتی، فنل کل و پرولین با کاربرد تراکوتم، کربوهیدرات محلول با کاربرد استاکوزورب و نشت الکترولیت با کاربرد آکوازورب به ترتیب 93/19، 81/7، 13/39، 77/44 و02/26 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان دادند. نتایج این تحقیق نشان داد در شرایط تنش شوری کاربرد سوپرجاذب‏ها به خصوص تراکوتم توانست صفات مورد مطالعه در این تحقیق را بهبود بخشند.