مروری بر عوامل موثر در روش فقر و غنا برای تولید پلاستیک زیستی از لجن مازاد تصفیه بیولوژیکی فاضلاب
با توجه به کاربرد روز افزون مواد پلاستیکی در زندگی روزمره انسانها و مشکلاتی که برای محیطزیست ایجاد میکنند محققان تلاش کردند جایگزین زیست تخریبپذیری را برای پلاستیکهای نفتی معرفی کنند. زیست تخریبناپذیر بودن پلاستیکهای سنتی بهدلیل بزرگ و طویل بودن بیش از حد مولکولهای پلیمری و وجود اتصالات محکم بین آنها است که در نهایت شکسته شدنشان توسط میکروارگانیسمها را بسیار مشکل و حتی غیرممکن میسازد. اما پلاستیکهای زیست تخریب پذیر بهسادگی توسط فعالیت موجودات زنده به واحد های سازنده خود تجزیه شده و در محیط باقی نمیماند. پلی هیدروکسی آلکوناتها (PHA)1 از جمله پلیمرهای زیست تخریبپذیری هستند که در سالهای اخیر موردتوجه قرار گرفتهاند. PHAها ترکیبات پلی استری هستند که توسط میکروارگانیسمها تحت شرایط ویژه سنتز میشوند. یکی از روشهای تولید PHA از باکتریها روش غنا و فقر است. در این روش از یک بیوراکتور با جریان ورودی و خروجی منقطع برای تامین رژیم غنا و فقر2 استفاده میشود تا میکروارگانیسمهایی که توانایی ذخیره PHA دارند بتوانند در رقابت با سایر میکروارگانیسمها غالب شوند و در نتیجه حداکثر میزان PHA از محیط کشت حاصل شود. در این مقاله مروری، روش فقر و غنا برای تولید PHA و عوامل موثر بر آن شامل نوع خوراک، نسبت غنا به فقر، نسبت غذا به میکروارگانیسم، غلظت اکسیژن محلول و مواد مغذی مورد مطالعه قرارگرفته است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.