مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، برشدت درد ادراک شده، و محدودیت عملکرد درد در مبتلایان به سردردهای تنشی

این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دو روش طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی برشدت درد ادراک شده، و محدودیت عملکرد درد در مبتلایان به اختلال سردرد تنشی انجام گرفت.

پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون - پس آزمون- پیگیری دو ماهه انجام شد. بدین منظور از بین 68 بیمار ارجاعی از مراکز درد دانشگاه های علوم پزشکی تبریز, تعداد30 بیمار که دارای تشخیص روانپزشکی سر درد تنشی بوده اند به صورت هدفمند انتخاب شده، و به شکل تصادفی ساده در دو گروه مداخله هریک با تعداد 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها هردو گروه پرسشنامه های چندوجهی درد وست هیون- ییل1 (WHYMPI) را به عنوان پیش آزمون تکمیل نموده و پس از اتمام 12 جلسه درمان طرحواره محور هیجانی، و 10 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی درهر دوگروه مداخله، مجددا پرسشنامه های مذکور به عنوان پس آزمون، و پیگیری دو ماه هاجرا گردیدند. درآزمون فرضیه های تحقیق، روش تحلیل آماری واریانس مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS بر روی گروه های مداخله انجام شد.

یافته های پژوهش نمایانگر این موضوع بود که بر اساس نتایج تحلیل آماری واریانس مکرر، دو مداخله رفتار درمانگری دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، در دوبخش پس آزمون و پیگیری دوماهه، بر درد در مبتلایان به سر دردهای تنشی موثر بودند (p=0.001)، و بعلاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر این بود که درمان طرحواره محور هیجانی، تاثیر بیشتری نسبت به رفتاردرمانگری دیالکتیکی در کاهش درد در مبتلایان به سر دردهای تنشی دارد (p=0.001).

 نتایج از تاثیر دو روش درمانی طرحواره رمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی حمایت می کند و توجه به این دو روش درمانی برای افراد مبتلا به سر دردهای تنشی از اهمیت خاصی برخوردار است.