تاثیر کاهش میزان سموم پاتولین و دیازینون موجود در تفاله سیب سیلو شده بر روی برخی فراسنجه های شکمبه ای (pH، پروتوزوآ، نیتروژن آمونیاکی) و غلظت اسیدهای چرب فرار در بزهای شیرده مهابادی

زمینه مطالعاتی: 

میزان بقایای برخی سموم و آفت کش ها در برخی خوراک های دام و طیور در ایران به نظر بیشتر از حد مجاز و استاندارد جهانی است.

این پژوهش به منظور تاثیر کاهش میزان سموم پاتولین و دیازینون موجود در تفاله سیب سیلو شده بر روی برخی فراسنجه های شکمبه ای (pH، پروتوزوآ، نیتروژن آمونیاکی) و غلظت اسیدهای چرب فرار در بزهای شیرده مهابادی مصرف کننده جیره های حاوی مقادیر بالای تفاله سیب انجام گرفت.

در این مطالعه از 30 راس بز شیرده نژاد مهابادی بالغ تازه زا با میانگین وزن زنده 5 ± 55 کیلوگرم با 5 تیمار آزمایشی و 6 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره غذایی حاوی تفاله سیب بدون فرآوری (گروه شاهد)، تفاله سیب پرتو تابی شده با ماکروویو (تیمار 2)، تفاله سیب فرآوری شده با دو ترکیب تجاری جاذب و غیرفعال کننده سموم (به ترتیب به میزان 50 g/d به ازای هر راس و یک kg/t تفاله سیب) (تیمار 3 و 4) و تفاله سیب فرآوری شده با یک ترکیب تجاری اسیدی کننده (تیمار 5) بودند.

نتایج نشان داد که بیشترین میزان سم پاتولین و دیازینون موجود در تیمارهای مختلف مربوط به گروه شاهد (178 Kg/µg و 936/0 mg/kg) و کمترین میزان به ترتیب مربوط به تیمارهای فرآوری شده با توکسین بایندر Bio-Tox و Mycofix-Plus (58 Kg/µg و 279/0 mg/kg) بود. همچنین نتایج حاکی از افزایش معنی دار غلظت اسیدهای چرب فرار کل، به غیراز تیمار 4 نسبت به تیمار شاهد می باشد (05/0˂P).

نتیجه گیری:

 به طورکلی کاهش سموم پاتولین و دیازینون توسط فرآوری با ترکیبات جاذب و غیرفعال کننده سموم در جیره های دارای سطوح بالای تفاله سیب سبب بهبود برخی پارامترها و فراسنجه های شکمبه ای حیوان شده و علاوه بر تضمین سلامتی موجب افزایش کارایی و عملکرد حیوان خواهد شد.