اثرات اشکال مختلف عنصر روی بر خصوصیات هضمی خوراک گاوهای شیرده با تولید بالا ، با ‏استفاده از روش های تولید گاز و کیسه نایلونی

زمینه مطالعاتی:

استفاده از برخی از مواد معدنی بخصوص عنصر روی می تواند بر پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری ‏شکمبه ای جیره غذایی دام ها تاثیر بسزایی داشته باشد.

این مقاله به منظور بررسی اثرات افزودن اشکال مختلف ‏عنصر روی ، بر روی پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری شکمبه ای خوراک گاوهای شیرده با تولید بالا صورت گرفت.

 روش ‏کار:

 آزمایش در 4 دوره 28 روزه شامل 21 روز عادت دهی و 7 روز نمونه برداری اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) ‏جیره شاهد (بدون مکمل روی) 2 جیره شاهد +40 پی پی ام اکسید روی 3) جیره شاهد+ 40 پی پی پی ام روی-گلایسین 4) ‏جیره شاهد +40 پی پی ام نانو اکسید روی. در روش تولید گاز 300 میلی گرم از نمونه غذایی در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، ‏‏24، 36، 48، 72 و 96 انکوباسیون گردید. در روش کیسه نایلونی مقدار 5 گرم نمونه در ساعات 0، 2، 4، 8، 12، 16، 24، ‏‏36، 48، 72 و 96 انکوباسیون گردید.

تیمار حاوی گلایسین-روی، نانو روی و اکسید روی بترتیب بیشترین و ‏تیمار شاهد کمترین میزان تولید گاز را به خود اختصاص دادند (05/0‏p <‎‏). تیمار گلایسین- روی و نانو روی بطور ‏معنی داری موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار، افزایش نسبت پروپیونات و کاهش نسبت استات به پروپیونات شدند ‏‏(05/0‏p <‎‏). افزودن منابع مختلف عنصر روی موجب کاهش میزان نیتروژن آمونیاکی نسبت به تیمار شاهد گردید (05/0‏p <‎‏). ‏نتایج نشان داد که تیمارهای گلایسین- روی و نانو روی موجب افزایش تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک نسبت به ‏تیمارهای شاهد و اکسید روی شدند (05/0‏p <‎‏). از نظر تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین، تیمارگلایسین-روی و نانو روی ‏موجب کاهش تجزیه پذیری، نسبت به تیمار معدنی و شاهد شدند (05/0‏p <‎‏).‏‎

‎نتیجه گیری نهایی:

‏‎ ‎نتایج این آزمایش نشان ‏می دهد که افزودن منابع مورد مطالعه عنصر روی به جیره های گوسفندان می تواند عملکرد شکمبه را بهبود بخشیده و ‏باعث افزایش تجزیه پذیری مواد مغذی در شکمبه شود. ‏