سطح ویتامین D در بیماران ایرانی مبتلا به نورومیلیت اپتیکا

مقدمه:

  بیماری نورومیلیت اپتیکا، از جمله بیماری های التهابی دستگاه عصبی مرکزی است که باعث دمیلینیزاسیون و آسیب آکسونی به ویژه در عصب اپتیک و طناب نخاعی می گردد. با توجه به نقش احتمالی ویتامین D در تنظیم سیستم ایمنی، کمبود این ویتامین شاید بتواند در پاتوژنز و همچنین، شدت بیماری نورومیلیت اپتیکا نقش داشته باشد. هدف از اجرای این مطالعه، مقایسه ی سطح سرمی ویتامین D در مبتلایان به نورومیلیت اپتیکا با گروه شاهد و بررسی ارتباط سطح این ویتامین با میزان ناتوانی و تعداد حملات در طول سال در این بیماران بود.

در این مطالعه ی مقطعی، 40 نفر از بیماران نورومیلیت اپتیکا و 40 نفر به عنوان گروه شاهد، شرکت کردند. سطح سرمی Vit D (OH) 25 به روش High-performance liquid chromatography (HLPC) اندازه گیری و مقایسه شد. همچنین، متغیرهای بالینی نظیر Expanded disability status scale (EDSS) و Annualized relapse rate (ARR) در بیماران ارزیابی گردید.

میانه ی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به نورومیلیت اپتیکا (20/46 نانوگرم/میلی لیتر) نسبت به گروه شاهد (65/29 نانوگرم/میلی لیتر)، بالاتر بود (001/0 > P). فراوانی عدم کفایت ویتامین D (Vitamin D insufficiency) در گروه شاهد (5/52 درصد) نسبت به بیماران (0/5 درصد)، بالاتر بود. همچنین، میان سطح سرمی ویتامین D با Body mass index (BMI)، EDSS و ARR در بیماران، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت.

مطابق یافته های مطالعه ی حاضر، همراهی قابل توجهی میان کمبود ویتامین D و بیماری نورومیلیت اپتیکا وجود نداشت.