آموزش، مدیریت آموزش و سرمایه اجتماعی (رهیافتی به سوی خلاقیت و نوآوری)

چگونگی تاثیرآموزش منابع انسانی[1] و اثرگذاری آن بر توانمندسازی[1] کارکنان و در نهایت تبدیل آن به سرمایه انسانی[1] که مسبب رهیافتی[1] به سوی خلاقیت[1] و نوآوری[1] می‌تواند بر کیفیت کارایی[1]، هماهنگی و تسریع در اثربخشی[1] و در نهایت بر عملکرد کارکنان تاثیر مطلوب گذاشته و منجر به خلق تعاملات مبتنی بر اعتماد و ارزیابی[1] و ارزشابی[1] مطلوبی باشد.
 پارادایم تحقیق:  پارادایم پساساختارگرا

منابع داده ها/ (متدولوژی)روش‌شناسی/ رویکرد:

در این راستا با استفاده از روش ناشی کیفی، رویکرد هدفمند و بکارگیری اشباع نظری، مصاحبه هایی نیمه ساختار یافته با متخصصین آموزش کارکنان و رجوع به پایگاه های داده های معتبر و  سرفصلهای موضوعی؛همچنین مطالعه کتابخانه ای  انجام گردید.

یافته‌های مقاله:

آموزش در ابعاد چندگانه نیروی انسانی منجمله بعد ارتباطی: شاخه های همانند، اعتماد و تعهدات مشترک تسهیل کننده روابط ، بعد شناختی:وجود دیدگاه مشترک، ادراک همگن، زبان، بینش مشترک، روایت و کد های مشترک وجود اشتراک نام در درون شبکه اجتماعی سازمان  و بعد ساختاری: شامل شکل، ترکیب، فراوانی و شدت ارتباطات اعضای سازمان و پیوندهای جاری و زنده در یک شبکه اجتماعی یا سازمان تاثیر عمیقی بر توانمندسازی کارکنان دارد. ودر ابعاد خلاقیت و نوآوری نیز رویکرد صفات مشخصه[1] و ویژگی های فردی و رویکرد رفتاری [1] یا فرایندی نیز نتیجه گیری شده است.

پیامدهای عملی:

انعکاس های کاربردی و اجرایی این مطالعه بهبودسازی شرایط سازمان اجتماعی و اجتماعی سازی سازمانها و تواناسازی کارکنان است بطوری که ارزیابی و ارزشیابی کارکنان همچنین مدیریت آنتروپی سازمانی در تعالی خود باشد.

ارزش مقاله:

این مقاله سرآمد همه توفیقات محیطی همچنین مسبب مزیت رقابتی در دنیای پیچیده و تصاعدی کنونی را آموزش از نوع کیفی و اثرگذار معرفی می کند.