اثربخشی آموزش اشعار ریتمیک بر رشد فعالیت های اجتماعی و مهارت های زبانی و نوشتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش اشعار ریتمیک بر رشد فعالیت های اجتماعی و مهارت های زبانی و نوشتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 10-8 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم مراجعه کننده به سازمان بهزیستی، مدارس کودکان استثنایی و مراکز و کلینیک های شهر خرم آباد در نیمه دوم سال 1398 بود. از میان جامعه آماری فوق به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش (15نفر) و گواه (15نفر) قرار گرفتند و به مقیاس رشد اجتماعی واینلند (دال، 1965)، آزمون رشد زبان TOLD (نیوکامر و هامیل، 1977) و آزمون اختلال بیان نوشتاری (جباری، 1395) پاسخ دادند. آموزش اشعار ریتمیک برای گروه آزمایش طی 16 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هر هفته 2 جلسه به اجرا گذاشته شدند؛ سپس، در پایان مداخلات درمانی، بار دیگر آزمودنی های گروه های آزمایش و گواه، توسط ابزارهای پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس، تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که آموزش اشعار ریتمیک باعث رشد فعالیت های اجتماعی، شامل خودیاری عمومی، خودرهبری و ارتباط، مهارت های زبانی، شامل درک واژگان ربطی، درک دستوری و تمایزگذاری کلمه و مهارت های نوشتاری، شامل کلمه نویسی، جمله نویسی و رعایت جمع و مفرد در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم شد. ازاین رو، با استفاده از آموزش اشعار ریتمیک، می توان فعالیت های اجتماعی و مهارت های زبانی و نوشتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم را بهبود بخشید.