بررسی دو ساله شیگلوز در کودکان

اسهال یکی از علل شایع بیماریزایی و مرگ و میر در کودکان می باشد. شیگلا از علل مهم اسهالهای باکتریایی و خونی کودکان است.

این مطالعه پژوهشی به منظور شناسایی وضعیت اپیدمیولوژیک کودکان مبتلا به شیگلوز بستری شده در تنها مرکز آموزشی - درمانی کودکان قدس شهرستان قزوین بین سالهای 1375-76 انجام گرفت.

در این مطالعه پژوهشی تمام کودکانی که با تشخیص شیگلوز که در بیمارستان یادشده بستری شدند و در کشت مدفوع آنان شیگلا رشد کرده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم از پرونده های بیماران استخراج شد.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که از 166 کودک مبتلا به شیگلوز 85 نفر (51/2 درصد) مذکر و 81 نفر 48/8درصد) آنان مونث بودند. بیشترین سن ابتلا در کودکان 1-4 ساله، 65/7 درصد بود. بیشترین شیوع بیماری در فصل تابستان و کمترین شیوع در فصل زمستان مشاهده شد. علایم بالینی به ترتیب شیوع شامل تب،  91/6 درصد؛ اسهال، 89/5 درصد؛ استفراغ، 73/5 درصد؛ تشنج،  36/8 درصد؛ و کم آبی 15/7 درصد بود. اسهال خونی در 37 درصد موارد و اسهال آبکی در 63 درصد بیماران دیده شد. اسمیر مدفوع غیر طبیعی در 80/1 درصد بیماران و باندیمی در 58/1 درصد موارد مشاهده شد. در آنتی بیو گرام انجام شده بیشترین حساسیت به اسید نالیدیکسیک 98/7 درصد وبیشترین مقاومت به آمپی سیلین 91/8  درصد وجود داشت.

در بیماران گرفتار اسهال با علایم عمومی بایستی شیگلوز را مدنظر داشت. بیشترین حساسیت دارویی شیگلا به اسید نالیدیکسیک است.