القای آسیبهای کروموزومی در لنفوسیتها ناشی از تزریق مواد حاجب آزمونهای پرتوشناسی

مواد حاجب ید دار به طور گسترده ای در آزمون های پرتونگاری به منظور افزایش کیفیت تصاویر و تشخیص الگوهای پاتولوژیک مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجا که این مواد از انواع گوناگونی برخوردار هستند و ممکن است در برخی از سیستم های حساس بدن ایجاد سمیت سلولی و یا ژنوتوکسیسیتی نمایند. در این مطالعه دو ترکیب اوروگرافین 76 درصد و تلبریکس 38 که استفاده از آنها در آزمون های پرتونگاری بسیار متداول است، مورد بررسی قرار گرفتند. در تحقیق حاضر به کمک روش آنالیز، کروموزوم های متافازی و با دو مرحله نمونه گیری خونی (قبل و 30 دقیقه بعد از تزریق کامل ماده کنتراست) از 30 بیمار واجد شرایط که تحت آزمون توموگرافی کامپیوتری مغز با تزریق مواد حاجب اور و گرافین 76 درصد و تلبریکس واقع شدند (15 بیمار برای هر ماده حاجب) آثار سیتوژنتیک مواد مذکور مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. هم چنین به منظور بررسی آثار سیتوژنتیک ناشی از پرتوگیری بیماران بر لنفوسیت ها، از 5 بیمار دیگر که تحت آزمون توموگرافی کامپیوتری ساده مغز واقع گردیدند نیز در دو مرحله قبل و بعد از آزمون نمونه گیری شید بررسی ها نشان داد که هر دو ماده حاجب مذکور قادر به القای آسیب های کروموزومی می باشند (0/05>P). اوروگرافین 76درصد توانایی بیشتری در القای آسیب های کروموزومی نسبت به تلبریکس 38 نشان داد. اگرچه این اختلاف توان از نظر آماری معنی دار نبود. هم چنین در این میان پرتوگیری بیماران نقشی در ایجاد آسیب ها نداشته است. علت ایجاد آسیب های کروموزومی را باید در ساختار شیمیایی مواد حاجب جستجو کرد.