مدل سازی همبستگی متقابل سه بعدی داده های مغناطیس سنجی معدن شواز، یزد، ایران

در این مقاله به معرفی روش همبستگی متقابل سه بعدی برای تفسیر داده های مغناطیس سنجی و گرادیان قایم آن ها پرداخته شده است که روشی بسیار سریع برای مدل سازی داده ها در فضای احتمال، تشخیص مناطق بی هنجاری و نحوه گسترش پیرامونی و عمقی توده های مدفون است. در این مقاله برای نخستین بار و باهدف مدل سازی توده کانساری، از این روش در محیط معدنی استفاده شده است. در این روش ابتدا زمین به یک شبکه منظم سه بعدی تقسیم بندی شده، سپس مقدار همبستگی هر گره ی شبکه نسبت به کل شبکه برداشت محاسبه شده و در انتها توموگرام این مقادیر رسم می شود. مناطق با بیشترین مقدار قدر مطلق، محتمل ترین محل برای وجود توده های مدفون می باشند. باید توجه داشت که نتایج در محدوده [1+ 1-] قرار دارند که بیانگر فزونی یا کسری مغناطش یا خودپذیری مغناطیسی توده ی بی هنجاری نسبت به مغناطش یا خودپذیری مغناطیسی توده میزبان است. این روش بر روی دو مدل مصنوعی اعمال شد. مدل اول ساده ترین مدل و شامل یک مکعب و دومین مدل به منظور سنجش قدرت تفکیک عرضی روش، از دو مکعب با مقادیر متفاوت خودپذیری مغناطیسی، تشکیل شده است. هر دو مدل در محیطی همگن قرار داشته و مقدار مغناطیس بازماند در توده ها صفر در نظر گرفته شده است. نتایج نشان دهنده ی دقت قابل قبول روش در تخمین عمق و گستره توده های مدفون است. سپس این روش بر روی داده های برداشت مغناطیس سنجی معدن شواز و گرادیان قایم آن ها اعمال شد. نتایج حاصل با مدل سازی پیشین صورت گرفته و اطلاعات حاصل از گمانه های موجود در محدوده، مقایسه گردیده و درنهایت عمق و شکل تقریبی توده مشخص گردید.