ارزیابی پتانسیل هیدروکربن زایی و تاریخچه تدفین سنگ های مادر محتمل در میدان سلمان، شرق خلیج فارس

میدان سلمان، یکی از مهم ترین میادین تولیدی در بخش شرقی خلیج فارس محسوب می شود که در افق های کنگان/دالان دارای گاز و در افق های سورمه، گدوان و داریان دارای نفت است. پژوهش حاضر به بررسی پتانسیل هیدروکربن زایی سازندهای گورپی، سروک، کژدمی، داریان، گدوان، فهلیان، سورمه و سرچاهان در میدان سلمان با استفاده از اطلاعات پیرولیز راک اول، انعکاس ویترینایت و نتایج مدل سازی یک بعدی در یکی از چاه های عمیق میدان، می پردازد. بدین منظور 50 نمونه سنگ، بجز سازند سرچاهان، از اعماق مختلف در دو چاه، مورد آنالیز و ارزیابی قرار گرفت. نمونه های مربوط به سازندهای سروک و سورمه به ترتیب پتانسیل هیدروکربن زایی خوب و متوسط را نشان دادند در حالی که بقیه نمونه ها دارای پتانسیل ضعیف بودند. مواد آلی سازند سروک دارای کروژن تیپ II و مواد آلی سازند سورمه دارای کروژن تیپ II/III بودند. بنابر انعکاس ویترینایت حاصل از پتروگرافی و مدلسازی، سازند سروک نابالغ، سازند سورمه در اوایل پنجره نفتی و سازند سرچاهان در پنجره گازی قرار دارند. نسبت تبدیل برای سازند سرچاهان، 95 درصد است در حالی که این نسبت برای سازندهای سروک و سورمه صفر می باشد.