تحلیل عوامل تغییر کاربری اراضی در نواحی روستایی با استفاده از رویکرد تئوری بنیانی(مطالعه موردی: روستاهای بخش شاندیز)

امروزه با توجه به ارزش و نقش زمین در فرآیند توسعه و مدیریت فضایی، تحلیل و رصد علل، عوامل و نتایج تحولات کاربری اراضی در نواحی روستایی از اهمیت بالایی برخودار است. لذا مطالعه حاضر به بررسی مهم ترین علل شتاب پذیری چنین تحولاتی در نواحی روستایی دهستان شاندیز، به عنوان یکی از حوزه های مجاور کلانشهر مشهد، و همچنین تحلیل مهمترین اشکال و نتایج حاصل از تحولات کاربری اراضی بر روستاها پرداخته است. برای این منظور از از طریق تکنیک گلوله برفی به گزینش پاسخگویان در هر یک از روستاهای مورد مطالعه اقدام و سپس به گردآوری اطلاعات با ابزار مصاحبه از 7 روستای مورد مطالعه اقدام شده است. در این میان با در نظر گرفتن مرحله اشباع در میان اظهارات پاسخگویان هر روستا، یافته های حاصل از مصاحبه با 71 نمونه در این روستاها کدگذاری و تحلیل شده است و در سه مرحله به ارزیابی مهمترین علل تغییر کاربری اراضی، مهمترین اشکال تحقق تغییر کاربری اراضی و مهمترین نتایج حاصل از آن پرداخته و بر این اساس مدل نهایی بنیانی شامل عوامل تغییر کاربری استخراج و ترسیم شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، عوامل اجتماعی و حقوقی (38.54 درصد) مهمترین عوامل وقوع تغییر کاربری اراضی، شکل مزروعی به مسکونی(81.3 درصد) مهمترین نوع تغییر کاربری زمین و اثرات زیست محیطی (48.5 درصد) مهمترین نتایج حاصل از تغییرات کاربری در نواحی مورد مطالعه می باشند.